امشب به سوگ آرزوهایم نشسته ام و در غم نبودنت اشک فراق می ریزم ...

 امشب شمع حسرت آرزوهای برباد رفته ام ذره ذره آب می شود ....

 امشب برای مرگ آرزوهایم لباس سیاه می پوشم ...

 کاش امشب کسی برای عرض تسلیت به خانه دلم می آمد......

 کاش امشب تو بودی و دلداری ام میدادی و دفتر کال آرزوهایم را ورق میزدی...

اما... اما افسوس که تو نیستی و زندگی بی تو قشنگ نیست

 نميدانم چرا رفتي

 نميدانم چرا !!! شايد خطا کردم

 و تو ... بي آنکه فکر غربت چشمان من باشي

 نميدانم کجا؟! تا کي؟! براي چه؟!

 ولي رفتي ...

  بعد از رفتنت باران چه معصومانه مي باريد

 و بعد از رفتنت رسم نوازش در غمي خاکستري گم شد

  و گنجشکي که هر روز از کنار پنجره با مهرباني دانه برمي داشت ،

  تمام بالهايش غرق در اندوه غربت شد

  و بعد از رفتن تو آسمان چشمهايم خيس باران بود

 و بعد از رفتن تو تمام هستي ام از دست خواهد رفت

 و من بي تو هزاران بار در لحظه خواهم مرد

 و بعد از رفتنت دريا چه بغضي کرد

 ميدانم تو نام مرا از ياد خواهي برد

 هنوز آشفته چشمان زيباي توام ... برگرد!

 ببين که سرنوشت من چه خواهد شد

  بعد از اين همه طوفان و وهم و پرسش و ترديد

 کسي از پشت قاب پنجره آرام و زيبا گفت:

 تو هم در پاسخ اين بي وفاييها بگو در راه عشق و انتخاب آن خطا کردم

 و من در حالتي ما بين اشک و حسرت و ترديد

 کنار انتظاري که بدون پاسخ و سردست

 و من در اوج پاييزي ترين ويراني يک دل

 ميان غصه اي از جنس بغض کوچک يک ابر

 نميدانم چرا !!!